Berend Boudewijn over RODEO: “Het jurycommentaar kan tegenwoordig bij The Voice wel hard zijn, in wezen is het format van Rodeo veel harder..."

Het harde commentaar van de jury van Idols, of de draaiende stoelen in de Voice of Holland borduren voort op oude formules. In 1967 brengt de NCRV een talentenjacht op tv die veel discussie uitlokt in het land. In ‘Rodeo’ worden artiesten op een rond podium weggedraaid als de jury ze niet goed vindt. Luid paardengehinnik maakt de vernedering compleet. Berend Boudewijn: “Het jurycommentaar kan tegenwoordig wel hard zijn, in wezen is het format van Rodeo veel harder.” Het programma is helaas niet bewaard gebleven op enkele geluidsopnames na. Wel inspireerde Rodeo Andre van Duin tot het maken van een parodie in zijn tv-show “Een avondje met Andre van Duin”. Van Duin was inmiddels een grote artiest met een eigen show op tv. Hoewel de komiek nu zegt dat er geen diepere betekenis zat achter de venijnige parodie, worden alle punten van het format die discussie uitlokten haarscherp uitvergroot. Van Duin speelt alle rollen, van presentator, tot weggehinnikte kandidaten en bikkelharde juryleden. Hoewel het een karikatuur is vormt de parodie toch een beeldend bewijs van de harde formule van Rodeo. Je ziet pijnlijke en veel te korte optredens van kandidaten die, overgeleverd aan de grillen van de jury, hun dromen wreed uiteen zien spatten. En dat al in ’67.
“Tieners voor de leeuwen geworpen in Rodeo”. Tv recensent Nico Scheepmaker schrijft een kritisch stuk over het NCRV-programma in de Leeuwarder Courant. (1968). “Ik heb er iets tegen, en ik weet wat het is. Mijn bezwaar is dat je per definitie beginnende amateurs laat afpoeieren door per definitie professionele critici, wier taak het bovendien is om op brute wijze een eind aan een optreden te maken. Wie met zo’n zwaard van Damocles boven zijn hoofd iets goeds weet te presteren, moet wel een natuurtalent zijn.” (LC: 18-05-1968)
Rodeo roept discussie op, zeker wanneer het programma van de zaterdagmiddag opschuift naar de avond. Kandidaten worden weggehinnikt, een meisje wordt aangeraden alleen maar postzegels te gaan verzamelen. Toch zijn er elke aflevering weer genoeg kandidaten die voor de leeuwen worden geworpen. Leen van den Berg is er zo een. “Wij hadden een bandje uit Papendrecht, Trouvaille heette dat. We schreven eigen muziek en de pianist had ons opgegeven voor Rodeo. Nou dat vonden wij eigenlijk wel verschrikkelijk, want door een paard weggehinnikt worden dat is niet zo leuk. Maar aan de andere kant wel fantastisch, want een keer op de televisie komen, dat wil je allemaal wel een keer!” De band Trouvaille moet eerst door voorrondes komen die op zichzelf al een aardig spektakel zijn, maar die niet op tv worden uitgezonden.
Rodeo heeft overal in het land voorrondes in concertzalen. De beste acts mogen in het tv-programma meedoen. Trouvaille mag het hele optreden afmaken zonder te worden weggedrukt en wordt tweede. Als bonus wordt de groep uitgenodigd voor de laatste aflevering van het seizoen, zonder jury. “Wij hoefden er niet per sé een carrière mee te maken, maar hoopten stiekem wel op een hit. We hebben ook contact gehad met een platenmaatschappij, maar die zagen er uiteindelijk toch te weinig commerciële potentie in.”
Trouvaille valt niet lang na de tv-optredens uit elkaar. Het is het lot van de meeste deelnemers aan Rodeo en de andere talentenjachten. Na het moment van glorie weten alleen de volhouders en zeer getalenteerden de schijnwerpers op zich gericht te houden.

THE BATS houden het in de eerste ronde 5 minuten uit!
In de finale vielen ze net buiten de prijzen... ”